فرآیند انتخاب دستگاه های فرز معمولاً جنبه های زیر را برای انتخاب در نظر می گیرد

(1) انتخاب زاویه جلو. زاویه چنگک فرز باید با توجه به جنس ابزار و قطعه کار تعیین شود. در فرزکاری اغلب ضربه هایی وجود دارد، بنابراین باید اطمینان حاصل شود که لبه برش از استحکام بالاتری برخوردار است. به طور کلی، زاویه چنگک یک فرز کوچکتر از زاویه چنگک برش یک ابزار تراشکاری است. فولاد پرسرعت بزرگتر از ابزار کاربید سیمانی است. علاوه بر این، هنگام آسیاب کردن مواد پلاستیکی، به دلیل تغییر شکل برش بزرگتر، باید از زاویه چنگک بزرگتر استفاده شود. هنگام آسیاب کردن مواد شکننده، زاویه چنگک باید کوچکتر باشد. هنگام پردازش مواد با استحکام و سختی بالا، می توان از زاویه چنگک منفی نیز استفاده کرد.
 
(2) انتخاب شیب تیغه. زاویه مارپیچ β دایره بیرونی آسیاب انتهایی و فرز استوانه ای، شیب تیغه λ s است. این باعث می شود که دندانه های برش به تدریج داخل و خارج قطعه کار شده و صافی فرز را بهبود بخشد. افزایش β می تواند زاویه چنگک واقعی را افزایش دهد، لبه برش را تیز کند، و تخلیه تراشه ها را آسان تر کند. برای فرزهای با عرض فرز باریک، افزایش زاویه مارپیچ β اهمیت کمی دارد، بنابراین β=0 یا مقدار کمتری معمولاً در نظر گرفته می‌شود.
 
(3) انتخاب زاویه انحراف اصلی و زاویه انحراف ثانویه. تأثیر زاویه ورود فرز چهره و تأثیر آن در فرآیند فرز مانند زاویه ورود ابزار تراش در تراشکاری است. زوایای ورودی معمولاً 45 درجه، 60 درجه، 75 درجه و 90 درجه هستند. سفتی سیستم فرآیند خوب است و از مقدار کوچکتر استفاده می شود. در غیر این صورت، مقدار بزرگتر استفاده می شود و انتخاب زاویه ورودی در جدول 4-3 نشان داده شده است. زاویه انحراف ثانویه معمولاً 5 تا 10 درجه است. فرز استوانه ای فقط لبه برش اصلی دارد و لبه برش ثانویه ندارد، بنابراین زاویه انحراف ثانویه وجود ندارد و زاویه ورود 90 درجه است.