مضرترین اثرات جوش آرگون بر بدن انسان برق با فرکانس بالا و ازن است. آنچه شما باید به عنوان یک جوشکار بدانید

3. از آسیب نور قوس جلوگیری کنید

1. خطرات تابش قوس

تابش قوس جوشکاری عمدتاً شامل نور مرئی، اشعه مادون قرمز و اشعه ماوراء بنفش است. آنها بر روی بدن انسان اثر می کنند و توسط بافت های انسانی جذب می شوند و باعث ایجاد اثرات حرارتی، فتوشیمیایی یا یونیزاسیون بر روی بافت ها می شوند و باعث آسیب به بافت های انسانی می شوند.

⑴ پرتوهای فرابنفش طول موج پرتوهای فرابنفش بین 0.4-0.0076 میکرون است. هر چه طول موج کوتاهتر باشد، آسیب بیولوژیکی بیشتر است. پوست و چشم انسان به قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماوراء بنفش حساس است. تحت تأثیر اشعه ماوراء بنفش قوی، پوست می تواند باعث درماتیت شود که اریتم روی پوست ظاهر می شود، گویی که در معرض نور خورشید قرار گرفته است و حتی تاول های کوچک، اگزودا و ادم همراه با سوزش، خارش، حساسیت و بعداً تیره می شود. . لایه برداری. چشم ها بیشترین حساسیت را به اشعه ماوراء بنفش دارند. قرار گرفتن در معرض کوتاه مدت می تواند باعث کراتوکونژونکتیویت حاد شود که به آن افتالمی الکتروفتو می گویند. علائم عبارتند از درد، احساس شن، اشک زیاد، ترس از نور، ترس از باد و تاری دید. به طور کلی، هیچ عواقبی وجود نخواهد داشت. به

پرتوهای فرابنفش قوس جوش توانایی قوی در آسیب رساندن به الیاف دارند و پارچه های پنبه ای بیشترین آسیب را می بینند. پارچه سفید به دلیل خاصیت انعکاسی قوی، مقاومت بالایی در برابر اشعه UV دارد. اشعه ماوراء بنفش تولید شده توسط جوش آرگون 5 تا 10 برابر جوشکاری قوس دستی است و آسیب جدی تر است. لباس کار برای جوشکاری آرگون باید از پارچه های مقاوم در برابر اسید مانند ابریشم توید و بلوط ساخته شود.

⑵اشعه مادون قرمز طول موج اشعه مادون قرمز بین 343-0.76 میکرون است. آسیب اصلی آن به بدن انسان اثر حرارتی بافت است. اشعه مادون قرمز موج بلند می تواند توسط بدن انسان جذب شود و باعث می شود افراد احساس گرما کنند. اشعه مادون قرمز موج کوتاه می تواند توسط بافت ها جذب شود و باعث ایجاد احساس گرما در آنها شود.

خون و بافت های عمیق را گرم می کند و باعث سوختگی می شود. در حین جوشکاری چشمان شما در معرض تشعشعات مادون قرمز قوی قرار می گیرند و بلافاصله احساس سوزش شدید و درد سوزشی می کنید و توهمات فلش ایجاد می شود. قرار گرفتن در معرض طولانی مدت همچنین ممکن است باعث آب مروارید مادون قرمز، از دست دادن بینایی و در موارد شدید، کوری شود. همچنین می تواند باعث سوختگی شبکیه شود.

⑶نور مرئی تغییر نور در نور مرئی قوس جوشکاری بیش از 10000 برابر بیشتر از تغییر نوری است که چشم غیرمسلح معمولاً می تواند تحمل کند. هنگامی که در معرض اشعه قرار می گیرند، چشم ها ممکن است احساس درد کنند و برای مدتی نمی توانند به وضوح ببینند. قوس معمولاً "خیرکننده" نامیده می شود و توانایی کار در مدت زمان کوتاهی از بین می رود، اما به زودی قابل ترمیم است. به

2. محافظت در برابر نور قوس جوش

به منظور محافظت از چشم در برابر آسیب نور قوس، جوشکاران باید هنگام جوشکاری از ماسک با فیلتر مخصوص استفاده کنند. این ماسک از مقوای فولادی تیره ساخته شده است که به خوبی شکل، سبک وزن، مقاوم در برابر حرارت، غیر رسانا است و نور نشت نمی کند. لنز فیلتر نصب شده روی ماسک که معمولاً به عنوان شیشه سیاه شناخته می شود، معمولاً به عنوان یک لنز فیلتر جذبی استفاده می شود. انتخاب سیاهی آن باید با توجه به شدت جریان جوش تعیین شود. دید جوشکار و روشنایی محیط جوش نیز باید در نظر گرفته شود. جوشکاران جوان بینایی خوبی دارند و باید از لنزهای فیلتری با رنگ های درشت و تیره استفاده کنند. هنگام جوشکاری در شب یا در محیط تاریک، لنزهای تیره تر نیز باید انتخاب شوند.

نوعی لنز محافظ بازتابنده وجود دارد که می تواند نور قوس قوی را منعکس کند، شدت نور قوس را که به چشم ها آسیب می زند ضعیف کند و بهتر از چشم محافظت کند. یک لنز فوتوالکتریک نیز وجود دارد که می تواند به طور خودکار نور را تنظیم کند. هنگامی که قوس مشتعل نمی شود شفافیت خوبی دارد و می تواند مناظر بیرون از آینه را به وضوح ببیند. هنگامی که قوس مشتعل می شود، سیاهی عینک بلافاصله عمیق می شود و می تواند نور را به خوبی مسدود کند. این کار نیاز به بلند کردن ماسک یا چرخاندن عینک محافظ هنگام تعویض میله های جوش را از بین می برد.

به منظور جلوگیری از آسیب پوست جوشکار، لباس محافظ جوشکار باید از بوم رنگ روشن یا سفید ساخته شود تا توانایی بازتابی نور قوس افزایش یابد. جیب لباس کار باید تیره باشد. در هنگام کار باید سرآستین ها را محکم بسته، دستکش ها را در قسمت بیرونی سرآستین گذاشت، یقه را محکم کرد، پاهای شلوار را کمرنگ نکرد و پوست را در معرض دید قرار داد.

برای جلوگیری از آسیب دیدن کارگران کمکی و سایر کارگران نزدیک محل جوشکاری در اثر نور قوس الکتریکی، باید با یکدیگر همکاری کنند، قبل از شروع آتش سوزی سلام کنند و کارگران کمکی باید از عینک های رنگی استفاده کنند. هنگام جوشکاری در یک موقعیت ثابت، باید از صفحه محافظ نور استفاده شود.

خطرات گازهای سمی

تحت تأثیر دمای بالا و پرتوهای فرابنفش قوی قوس جوش، انواع گازهای مضر در اطراف ناحیه قوس ایجاد می شود که ازن، اکسیدهای نیتروژن، مونوکسید کربن و هیدروژن فلوراید عمده ترین آنها هستند.

1. ازن اکسیژن موجود در هوا تحت تابش امواج فرابنفش موج کوتاه برای تولید ازن (O3) تحت واکنش های فتوشیمیایی قرار می گیرد. ازن یک گاز آبی روشن با بوی تند است. وقتی غلظت زیاد باشد بوی ماهی می گیرد. هنگامی که غلظت آن بیشتر است، طعم کمی ترش در بوی ماهی دارد. ضرر اصلی آن برای بدن انسان این است که اثر محرک قوی بر مجاری تنفسی و ریه ها دارد. هنگامی که غلظت ازن از حد معینی فراتر رود، اغلب باعث سرفه، خشکی گلو، خشکی زبان، گرفتگی قفسه سینه، بی اشتهایی، خستگی، سرگیجه، حالت تهوع، درد عمومی و غیره می شود. در موارد شدید، به ویژه هنگام جوشکاری در ظرف دربسته با تهویه ضعیف، همچنین می تواند باعث برونشیت شود.

با توجه به اندازه گیری ها، غلظت ازن در محیط جوشکاری به عواملی مانند روش های جوشکاری، مواد جوشکاری، گازهای محافظ و مشخصات جوشکاری مرتبط است.

طبق نتایج بررسی ها و تحقیقات انجام شده در سایت های تولیدی کشورم، استاندارد بهداشتی غلظت ازن 0.3 mg/m3 می باشد.

2. اکسیدهای نیتروژن اکسیدهای نیتروژن در طی فرآیند جوشکاری به دلیل دمای بالای قوس تشکیل می شوند که باعث تفکیک و ترکیب مجدد مولکول های نیتروژن و اکسیژن در هوا می شود. اکسیدهای نیتروژن نیز گازهای سمی تحریک کننده هستند، اما سمیت کمتری نسبت به ازن دارند. اکسیدهای نیتروژن عمدتاً یک اثر تحریک کننده روی ریه ها دارند.

عواملی که بر غلظت اکسیدهای نیتروژن تأثیر می گذارند مشابه ازن هستند. در حین جوشکاری قوس آرگون و جوشکاری قوس پلاسما، اگر اقدامات تهویه انجام نشود، غلظت اکسیدهای نیتروژن اغلب بیش از ده برابر یا حتی ده ها برابر از استانداردهای بهداشتی فراتر می رود. در کشور ما استاندارد بهداشتی برای اکسیدهای نیتروژن (تبدیل شده به اکسید نیتروژن =) 5 میلی گرم بر متر مکعب است.

در طول فرآیند جوشکاری، امکان وجود اکسیدهای نیتروژن به تنهایی بسیار کم است. معمولاً اکسیدهای ازن و نیتروژن به طور همزمان وجود دارند، بنابراین سمی تر هستند. به طور کلی وجود دو گاز سمی به طور همزمان 15 تا 20 برابر مضرتر از یک گاز سمی است.

3. مونوکسید کربن مونوکسید کربن از تجزیه گاز دی اکسید کربن در دمای بالای قوس تشکیل می شود. انواع جوشکاری قوس باز باعث تولید گاز مونوکسید کربن می شود که در میان آنها جوشکاری محافظ دی اکسید کربن بالاترین غلظت را تولید می کند. با توجه به اندازه گیری ها، غلظت مونوکسید کربن در نزدیکی ماسک جوشکار می تواند به 300 میلی گرم بر متر مکعب برسد که بیش از ده برابر بیشتر از استاندارد بهداشتی است. غلظت مونوکسید کربن تولید شده در حین جوشکاری قوس پلاسما نیز بسیار زیاد است، بنابراین باید توجه ویژه ای به کار در یک محیط با تهویه ضعیف شود.

حدود 1% مونوکسید کربن در دود جوشکاری قوس دستی وجود دارد و غلظت آن در یک ظرف دربسته با تهویه ضعیف می تواند به 15 میلی گرم بر متر مکعب برسد. استانداردهای بهداشتی کشور من تصریح می کند که غلظت مونوکسید کربن 30 میلی گرم بر متر مکعب است.

مونوکسید کربن یک گاز خفه کننده است. اثر سمی آن بر بدن انسان این است که مانع انتقال اکسیژن در بدن یا عملکرد جذب اکسیژن بافتی می شود و باعث هیپوکسی بافتی و یک سری علائم و نشانه های هیپوکسی می شود. علائم مسمومیت حاد با مونوکسید کربن عبارتند از: سردرد، سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، ضعف عمومی، ضعف در پاها و حتی احساس غش. اگر بلافاصله صحنه را ترک کنید و در هوای تازه تنفس کنید، علائم به سرعت ناپدید می شوند. در موارد شدیدتر، علاوه بر تشدید علائم فوق، ضربان نبض افزایش می یابد، فرد نمی تواند حرکت کند، وارد کما می شود و حتی ممکن است با علائمی مانند ادم مغزی، ادم ریوی، آسیب میوکارد و ریتم قلبی عارضه پیدا کند. اختلالات مونوکسید کربن در شرایط جوشکاری عمدتاً اثرات مزمنی بر بدن انسان دارد. استنشاق طولانی مدت می تواند باعث ایجاد نوراستنی مانند سردرد، سرگیجه، رنگ پریدگی، ضعف اندام ها، کاهش وزن و ناراحتی عمومی شود.