معرفی روش جوشکاری قوس الکتریکی با آرگون و تغذیه سیم

روش عملیات جوشکاری آرگون

قوس آرگون عملیاتی است که در آن دست چپ و راست به طور همزمان حرکت می کنند که در زندگی روزمره ما مانند کشیدن دایره با دست چپ و کشیدن مربع با دست راست است. بنابراین توصیه می شود کسانی که تازه شروع به یادگیری جوش آرگون کرده اند، آموزش های مشابهی را داشته باشند که برای یادگیری جوشکاری با آرگون مفید خواهد بود.

(1) تغذیه سیم: به پر کردن سیم داخلی و پر کردن سیم خارجی تقسیم می شود.

سیم پرکننده خارجی را می توان برای پر کردن و پر کردن استفاده کرد. از جریان زیادی استفاده می کند. سر سیم جوش در قسمت جلوی شیار قرار دارد. دست چپ سیم جوش را نیشگون گرفته و به طور مداوم برای جوشکاری به داخل حوضچه مذاب می فرستد. شکاف شیار نیاز به شکاف کوچک یا بدون شکاف دارد.

از مزایای آن می توان به راندمان تولید بالا و مهارت های عملیاتی آسان به دلیل جریان زیاد و شکاف کوچک اشاره کرد. عیب آن این است که اگر برای کف سازی استفاده شود، چون اپراتور نمی تواند ذوب لبه بلانت و تقویت سمت معکوس را ببیند، به راحتی می توان بدون ذوب تولید کرد و شکل دهی معکوس ایده آل را به دست نیاورد.

سیم پرکننده داخلی فقط برای جوشکاری پشتی قابل استفاده است. از انگشت شست، اشاره یا انگشت وسط دست چپ خود برای هماهنگ کردن عمل تغذیه سیم استفاده کنید. انگشت کوچک و انگشت حلقه سیم جوش را می‌بندند تا جهت را کنترل کنند. سیم جوش نزدیک به لبه بلانت داخل شیار است و همراه با لبه بلانت ذوب می شود برای جوشکاری لازم است شکاف شیار بزرگتر از قطر سیم جوش باشد. اگر یک صفحه باشد، سیم جوش را می توان به صورت قوس خم کرد.

مزیت آن این است که چون سیم جوش در طرف مقابل شیار قرار دارد، لبه کند و شرایط ذوب سیم جوش به وضوح دیده می شود و تقویت معکوس از دید محیطی چشم ها قابل مشاهده است، بنابراین جوش جوش خوب است، و تقویت معکوس و غیر همجوشی را می توان کنترل خوبی به دست آورد. عیب آن این است که عملیات سخت است و جوشکار باید مهارت های عملیاتی ماهرانه تری داشته باشد. از آنجایی که شکاف بزرگ است، حجم جوش نیز بر این اساس افزایش خواهد یافت. شکاف بزرگ است، بنابراین جریان کم است و راندمان کار کندتر از سیم پرکننده خارجی است.

(2) دسته های جوشکاری به دسته های میل لنگ و موپ تقسیم می شوند.

دسته لرزان بدین صورت است که نازل جوش را کمی روی درز جوش فشار دهید و بازو را به شدت تکان دهید تا جوش داده شود. مزایای آن به این دلیل است که نازل جوش بر روی درز جوش فشرده می شود و دسته جوش در حین کار بسیار پایدار است، بنابراین درز جوش به خوبی محافظت می شود، کیفیت خوب است، ظاهر بسیار زیبا است و میزان صلاحیت محصول بالا است. . رنگ بسیار زیبایی پیدا می کند. عیب این است که یادگیری آن دشوار است، زیرا بازو به شدت می لرزد، بنابراین جوش دادن در موانع غیرممکن است.

موپ به این معنی است که نوک جوش به آرامی به درز جوش تکیه می‌کند یا به درز جوش تکیه نمی‌کند، انگشت کوچک یا حلقه دست راست نیز به قطعه کار تکیه می‌کند یا به قطعه کار تکیه نمی‌کند، بازو کوچک می‌چرخد و دسته جوش را می‌کشد. برای جوشکاری مزیت آن این است که یادگیری آن آسان است و سازگاری خوبی دارد. عیب آن این است که شکل و کیفیت آن به خوبی تکان نمی خورد، مخصوصاً برای جوشکاری بدون شیکر برای سهولت در جوشکاری. بدست آوردن رنگ و شکل ایده آل هنگام جوشکاری فولاد ضد زنگ دشوار است.

(3) احتراق قوس: به طور کلی از اشتعال قوس استفاده می شود (نوسان ساز فرکانس بالا یا مولد پالس فرکانس بالا)، و الکترود تنگستن و جوش برای احتراق قوس با هم تماس ندارند. در مواقعی که جرقه زنی قوس وجود ندارد، از اشتعال قوس تماسی استفاده می شود (بیشتر در کارگاه های ساختمانی استفاده می شود) نصب، به ویژه نصب در ارتفاع بالا)، می توان مس یا گرافیت را روی شیار جوش قرار داد تا به قوس برخورد کند، اما این روش بیشتر است. مشکل ساز و کمتر استفاده شده به طور کلی، یک ضربه سبک با سیم جوش باعث می شود که جوش و الکترود تنگستن مستقیماً اتصال کوتاه پیدا کنند و به سرعت قطع شوند. و قوس را مشتعل کنید.

(4) جوشکاری: پس از مشتعل شدن قوس، لازم است در ابتدای جوش به مدت 3-5 ثانیه پیش گرم شود و پس از تشکیل حوضچه مذاب، تغذیه سیم را شروع کنید. هنگام جوشکاری، زاویه مشعل سیم جوش باید مناسب باشد و سیم جوش باید به طور یکنواخت تغذیه شود. مشعل جوش باید به آرامی به جلو حرکت کند، از هر دو طرف کمی آهسته تر به چپ و راست بچرخد و در وسط کمی سریعتر بچرخد. به تغییرات حوضچه مذاب به خوبی توجه کنید. هنگامی که حوضچه مذاب بزرگتر می شود، درز جوش عریض تر می شود، یا درز جوش مقعر می شود، سرعت جوش باید افزایش یابد یا جریان جوش باید دوباره کاهش یابد. هنگامی که همجوشی حوضچه مذاب خوب نیست و سیم نمی تواند تغذیه شود، باید سرعت جوش را کاهش داد یا جریان جوش را افزایش داد. اگر جوش زیرین باشد، چشم ها باید روی لبه های صاف دو طرف شیار و گوشه چشم ها تمرکز کنند. نور محیطی در طرف مقابل شکاف است و به تغییر ارتفاعات دیگر توجه کنید.

5) خاموش کردن قوس: اگر قوس به طور مستقیم خاموش شود، ایجاد حفره انقباض آسان است. اگر مشعل جوشکاری دارای راه انداز قوس الکتریکی باشد، قوس باید به طور متناوب بسته شود یا با جریان دهانه قوس الکتریکی مناسب تنظیم شود. قوس به یک طرف شیار هدایت می شود و هیچ سوراخ انقباضی ایجاد نمی شود. اگر سوراخ انقباض رخ دهد، باید قبل از جوشکاری جلا داده شود.

اگر قوس در محل اتصال باشد، اتصال باید ابتدا به صورت اریب آسیاب شود و بعد از ذوب کامل اتصال 10-20 میلی متر به جلو جوش داده شود و سپس قوس به آرامی بسته شود و هیچ حفره انقباضی ایجاد نشود. در تولید، اغلب دیده می شود که اتصالات به صورت اریب صیقل داده نمی شوند و زمان جوش اتصالات مستقیماً برای اتصالات طولانی می شود. این یک عادت بسیار بد است. به این ترتیب مفاصل مستعد مقعر هستند، مفاصلی که ذوب نشده اند و طرف عقب آن خارج از مفصل است که بر ظاهر شکل تأثیر می گذارد. اگر آلیاژ بالایی داشته باشد، این ماده نیز مستعد ترک است.