1. ویژگی های ساختار بلوری اولیه جوش چیست؟
پاسخ: کریستالیزاسیون حوضچه جوش نیز از قوانین اساسی تبلور عمومی فلز مایع پیروی می کند: تشکیل هسته های کریستالی و رشد هسته های کریستال. هنگامی که فلز مایع در حوضچه جوش جامد می شود، دانه های نیمه مذاب روی ماده اصلی در ناحیه همجوشی معمولاً به هسته های کریستالی تبدیل می شوند.
تجهیزات جوش شینفا دارای ویژگی های کیفیت بالا و قیمت پایین می باشد. برای جزئیات لطفاً به آدرس زیر مراجعه کنید:تولید کنندگان جوش و برش – کارخانه و تامین کنندگان جوش و برش چین (xinfatools.com)
سپس هسته کریستال اتم های مایع اطراف را جذب کرده و رشد می کند. از آنجایی که کریستال در جهت مخالف جهت هدایت گرما رشد می کند، در هر دو جهت نیز رشد می کند. با این حال، به دلیل مسدود شدن توسط کریستال های در حال رشد مجاور، کریستال ها را تشکیل می دهند بلورهایی با مورفولوژی ستونی، بلورهای ستونی نامیده می شوند.
علاوه بر این، تحت شرایط خاص، فلز مایع در حوضچه مذاب نیز هنگام انجماد، هسته‌های کریستالی خود به خود تولید می‌کند. اگر اتلاف گرما در همه جهات انجام شود، کریستال ها به طور یکنواخت به کریستال های دانه مانند در همه جهات رشد می کنند. به این نوع کریستال می گویند بلور هم محور است. کریستال های ستونی معمولاً در جوش ها دیده می شوند و تحت شرایط خاص، بلورهای هم محور نیز ممکن است در مرکز جوش ظاهر شوند.
2. ویژگی های ساختار تبلور ثانویه جوش چیست؟
پاسخ: ساختار فلز جوش. پس از تبلور اولیه، فلز در زیر دمای تبدیل فاز به سرد شدن ادامه می‌دهد و ساختار متالوگرافی دوباره تغییر می‌کند. به عنوان مثال، هنگام جوشکاری فولاد کم کربن، دانه های کریستالیزاسیون اولیه همه دانه های آستنیت هستند. آستنیت وقتی زیر دمای تبدیل فاز سرد شود به فریت و پرلیت تجزیه می شود، بنابراین ساختار پس از تبلور ثانویه عمدتاً فریت و مقدار کمی پرلیت است.
با این حال، به دلیل سرعت سرد شدن سریعتر جوش، محتوای پرلیت حاصل به طور کلی بیشتر از محتوای موجود در ساختار تعادل است. هر چه سرعت سرد شدن سریعتر باشد، محتوای پرلیت بیشتر و فریت کمتر، سختی و استحکام نیز بهبود می یابد. ، در حالی که انعطاف پذیری و چقرمگی کاهش می یابد. پس از تبلور ثانویه، ساختار واقعی در دمای اتاق به دست می آید. سازه های جوش به دست آمده توسط مواد فولادی مختلف تحت شرایط مختلف فرآیند جوشکاری متفاوت است.
3. مثال زدن فولاد کم کربن برای توضیح اینکه بعد از تبلور ثانویه فلز جوش چه ساختاری به دست می آید؟
پاسخ: با در نظر گرفتن فولاد کم پلاستیک به عنوان مثال، ساختار کریستالیزاسیون اولیه آستنیت است و فرآیند تبدیل فاز حالت جامد فلز جوش را تبلور ثانویه فلز جوش می‌گویند. ریزساختار تبلور ثانویه فریت و پرلیت است.
در ساختار تعادلی فولاد کم کربن، محتوای کربن فلز جوش بسیار کم است و ساختار آن فریت ستونی درشت به اضافه مقدار کمی پرلیت است. به دلیل سرعت سرد شدن بالای جوش، فریت را نمی توان به طور کامل طبق نمودار فاز آهن-کربن رسوب داد. در نتیجه، محتوای پرلیت به طور کلی بزرگتر از ساختار صاف است. سرعت سرد شدن بالا همچنین دانه ها را تصفیه می کند و سختی و استحکام فلز را افزایش می دهد. به دلیل کاهش فریت و افزایش پرلیت، سختی نیز افزایش می یابد، در حالی که پلاستیسیته کاهش می یابد.
بنابراین ساختار نهایی جوش با ترکیب فلز و شرایط خنک کاری تعیین می شود. با توجه به ویژگی های فرآیند جوشکاری، ساختار فلز جوش ریزتر است، بنابراین فلز جوش خواص ساختاری بهتری نسبت به حالت ریخته گری دارد.
4. جوشکاری فلزات غیر مشابه چه ویژگی هایی دارد؟
پاسخ: 1) ویژگی‌های جوشکاری فلزات غیرمشابه عمدتاً در تفاوت آشکار در ترکیب آلیاژ فلز رسوب‌شده و جوش نهفته است. با شکل جوش، ضخامت فلز پایه، پوشش یا شار الکترود و نوع گاز محافظ، مذاب جوش تغییر می کند. رفتار استخر نیز ناسازگار است،
بنابراین، میزان ذوب فلز پایه نیز متفاوت است و اثر رقت متقابل غلظت اجزای شیمیایی فلز رسوب‌شده و ناحیه ذوب فلز پایه نیز تغییر می‌کند. مشاهده می شود که اتصالات جوش فلزی غیر مشابه با ترکیب شیمیایی ناهموار منطقه متفاوت است. درجه نه تنها به ترکیب اصلی ماده جوشکاری و مواد پرکننده بستگی دارد، بلکه با فرآیندهای مختلف جوشکاری نیز متفاوت است.
2) ناهمگنی ساختار. پس از تجربه چرخه حرارتی جوش، ساختارهای متالوگرافی متفاوتی در هر ناحیه از اتصال جوش داده شده ظاهر می شود که به ترکیب شیمیایی فلز پایه و مواد پرکننده، روش جوشکاری، سطح جوشکاری، فرآیند جوشکاری و عملیات حرارتی مربوط می شود.
3) عدم یکنواختی عملکرد. به دلیل ترکیب شیمیایی متفاوت و ساختار فلزی اتصال، خواص مکانیکی اتصال متفاوت است. استحکام، سختی، پلاستیسیته، چقرمگی و غیره هر ناحیه در امتداد مفصل بسیار متفاوت است. در جوش مقادیر ضربه مناطق متاثر از حرارت در هر دو طرف حتی چندین برابر متفاوت است و محدودیت خزش و استحکام پایدار در دماهای بالا نیز بسته به ترکیب و ساختار بسیار متفاوت است.
4) عدم یکنواختی توزیع میدان تنش. توزیع تنش پسماند در اتصالات فلزی غیر یکنواخت است. این به طور عمده توسط پلاستیسیته متفاوت هر ناحیه از مفصل تعیین می شود. علاوه بر این، تفاوت در هدایت حرارتی مواد باعث تغییر در میدان دمایی چرخه حرارتی جوشکاری می شود. عواملی مانند تفاوت در ضرایب انبساط خطی در مناطق مختلف از دلایل توزیع ناهموار میدان تنش است.
5. اصول انتخاب مواد جوش هنگام جوشکاری فولادهای غیر مشابه چیست؟
پاسخ: اصول انتخاب مواد جوش فولادی غیرمشابه عمدتاً شامل چهار نکته زیر است:
1) با این فرض که اتصال جوشکاری شده ترک و سایر عیوب ایجاد نمی کند، اگر نمی توان استحکام و پلاستیسیته فلز جوش را در نظر گرفت، باید مواد جوشکاری با پلاستیسیته بهتر انتخاب شود.
2) اگر خواص فلز جوش مواد جوش فولادی غیر مشابه فقط یکی از دو ماده پایه را برآورده کند، مطابق با الزامات فنی در نظر گرفته می شود.
3) مواد جوشکاری باید عملکرد فرآیند خوبی داشته باشند و درز جوش باید شکل زیبایی داشته باشد. مواد جوشکاری مقرون به صرفه بوده و خرید آن آسان است.
6. جوش پذیری فولاد پرلیتی و فولاد آستنیتی چقدر است؟
پاسخ: فولاد پرلیت و فولاد آستنیتی دو نوع فولاد با ساختار و ترکیبات متفاوت هستند. بنابراین، هنگامی که این دو نوع فولاد به یکدیگر جوش داده می شوند، فلز جوش از همجوشی دو نوع مختلف فلز پایه و مواد پرکننده تشکیل می شود. این سؤالات زیر را برای جوش پذیری این دو نوع فولاد ایجاد می کند:
1) رقیق شدن جوش از آنجایی که فولاد پرلیتی حاوی عناصر طلای کمتری است، اثر رقیق کنندگی روی آلیاژ کل فلز جوش دارد. با توجه به این اثر رقیق شدن فولاد پرلیتی، محتوای عناصر آستنیت ساز در جوش کاهش می یابد. در نتیجه در جوش ممکن است ساختار مارتنزیت ظاهر شود و در نتیجه کیفیت اتصال جوش داده شده را بدتر کرده و حتی باعث ایجاد ترک شود.
2) تشکیل لایه بیش از حد. تحت عمل چرخه حرارت جوشکاری، درجه اختلاط فلز پایه مذاب و فلز پرکننده در لبه حوضچه مذاب متفاوت است. در لبه حوضچه مذاب، دمای فلز مایع کمتر، سیالیت ضعیف و زمان ماند در حالت مایع کوتاه‌تر است. به دلیل تفاوت فاحش در ترکیب شیمیایی بین فولاد پرلیتی و فولاد آستنیتی، فلز پایه مذاب و فلز پرکننده نمی توانند به خوبی در لبه حوضچه مذاب در سمت پرلیت ذوب شوند. در نتیجه، در جوش سمت فولاد پرلیتی، نسبت فلز پایه پرلیتی بزرگتر است، و هر چه به خط همجوشی نزدیکتر باشد، نسبت ماده پایه بیشتر است. این یک لایه گذار با ترکیبات داخلی مختلف فلز جوش را تشکیل می دهد.
3) یک لایه انتشار در ناحیه همجوشی تشکیل دهید. در فلز جوش متشکل از این دو نوع فولاد، از آنجایی که فولاد پرلیتی دارای محتوای کربن بالاتر اما عناصر آلیاژی بالاتر اما عناصر آلیاژی کمتری است، در حالی که فولاد آستنیتی اثر معکوس دارد، بنابراین در هر دو طرف طرف فولاد پرلیتی ناحیه همجوشی A اختلاف غلظت بین عناصر تشکیل دهنده کربن و کاربید تشکیل می شود. هنگامی که اتصال در دمای بالاتر از 350-400 درجه برای مدت طولانی کار می کند، انتشار آشکار کربن در ناحیه همجوشی، یعنی از سمت فولاد پرلیت از طریق منطقه همجوشی تا ناحیه جوش آستنیت، وجود خواهد داشت. درزها گسترش یافته است. در نتیجه، یک لایه نرم‌کننده کربن‌زدایی بر روی فلز پایه فولادی پرلیت نزدیک به ناحیه همجوشی تشکیل می‌شود و یک لایه کربوره مربوط به کربن‌زدایی در سمت جوش آستنیتی ایجاد می‌شود.
4) از آنجایی که خواص فیزیکی فولاد پرلیتی و فولاد آستنیتی بسیار متفاوت است و ترکیب جوش نیز بسیار متفاوت است، این نوع اتصال نمی تواند تنش جوشکاری را با عملیات حرارتی از بین ببرد و تنها می تواند باعث توزیع مجدد تنش شود. با جوشکاری یک فلز بسیار متفاوت است.
5) ترک خوردگی با تاخیر. در طول فرآیند تبلور حوضچه مذاب جوش این نوع فولاد غیر مشابه، ساختار آستنیتی و ساختار فریتی وجود دارد. این دو به یکدیگر نزدیک هستند و گاز می تواند منتشر شود، به طوری که هیدروژن منتشر شده می تواند تجمع کند و باعث ایجاد ترک های تاخیری شود.
25. در انتخاب روش جوشکاری تعمیر چدن باید به چه عواملی توجه کرد؟
پاسخ: در انتخاب روش جوشکاری چدن خاکستری باید عوامل زیر را در نظر گرفت:
1) شرایط ریخته گری که قرار است جوش داده شود، مانند ترکیب شیمیایی، ساختار و خواص مکانیکی ریخته گری، اندازه، ضخامت و پیچیدگی ساختاری ریخته گری.
2) عیوب قطعات ریختگی. قبل از جوشکاری باید نوع عیب (ترک، کم گوشتی، سایش، منافذ، تاول، ریختن ناکافی و...)، اندازه عیب، سفتی محل، علت عیب و ... را بدانید.
3) الزامات کیفیت پس از جوش مانند خواص مکانیکی و خواص پردازش اتصال پس از جوش. الزامات مانند رنگ جوش و عملکرد آب بندی را درک کنید.
4) شرایط تجهیزات در محل و اقتصاد. به شرط اطمینان از الزامات کیفیت پس از جوشکاری، اساسی ترین هدف از تعمیر جوشکاری قطعات ریخته گری استفاده از ساده ترین روش، رایج ترین تجهیزات جوشکاری و تجهیزات فرآیند و کمترین هزینه برای دستیابی به منافع اقتصادی بیشتر است.
7. برای جلوگیری از ایجاد ترک در حین جوشکاری تعمیری چدن چه اقداماتی وجود دارد؟
پاسخ: (1) قبل از جوشکاری از قبل گرم کنید و بعد از جوشکاری خنک شدن آهسته. پیش گرم کردن جوش به طور کامل یا جزئی قبل از جوشکاری و سرد شدن آهسته بعد از جوشکاری نه تنها می تواند تمایل جوش به سفید شدن را کاهش دهد، بلکه تنش جوش را کاهش داده و از ترک خوردگی جوش جلوگیری می کند. .
(2) برای کاهش تنش جوشکاری از جوش سرد قوس الکتریکی استفاده کنید و مواد جوشکاری با پلاستیسیته خوب مانند نیکل، مس، نیکل مس، فولاد با وانادیوم بالا و غیره را به عنوان فلز پرکننده انتخاب کنید تا فلز جوش بتواند تنش را از طریق پلاستیک کاهش دهد. تغییر شکل و جلوگیری از ترک. با استفاده از روش های میله های جوشی با قطر کم، جریان کم، جوش متناوب (جوش متناوب)، جوش پراکنده (جوشکاری پرشی) می توان اختلاف دمای جوش و فلز پایه را کاهش داد و تنش جوش را کاهش داد که با چکش زدن جوش قابل رفع است. . استرس و جلوگیری از ترک
(3) اقدامات دیگر شامل تنظیم ترکیب شیمیایی فلز جوش برای کاهش محدوده دمایی شکنندگی آن است. افزودن عناصر خاکی کمیاب برای افزایش واکنش‌های متالورژیکی گوگردزدایی و فسفره‌زدایی از جوش. و افزودن عناصر قدرتمند پالایش دانه برای متبلور ساختن جوش. پالایش غلات
در برخی موارد از گرمایش برای کاهش تنش در ناحیه تعمیر جوش استفاده می شود که می تواند به طور موثری از بروز ترک جلوگیری کند.
8. تمرکز استرس چیست؟ چه عواملی باعث تمرکز استرس می شود؟
پاسخ: به دلیل شکل جوش و ویژگی های جوش، ناپیوستگی در شکل جمعی ظاهر می شود. هنگامی که بارگذاری می شود، باعث توزیع ناهموار تنش کاری در اتصال جوش شده می شود و تنش پیک موضعی σmax را از تنش متوسط σm بیشتر می کند. بیشتر، این تمرکز استرس است. دلایل زیادی برای تمرکز تنش در اتصالات جوشی وجود دارد که مهمترین آنها عبارتند از:
(1) عیوب فرآیند تولید شده در جوش، مانند ورودی هوا، آخال های سرباره، ترک ها و نفوذ ناقص و غیره. در این میان، تمرکز تنش ناشی از ترک های جوشکاری و نفوذ ناقص جدی ترین است.
(2) شکل جوش نامعقول، مانند تقویت جوش لب به لب خیلی بزرگ است، نوک جوش جوش فیله خیلی بالا است و غیره.
طراحی خیابانی غیر منطقی به عنوان مثال، رابط خیابان دارای تغییرات ناگهانی، و استفاده از پانل های سرپوشیده برای اتصال به خیابان است. چیدمان جوش نامعقول همچنین می تواند باعث تمرکز تنش شود، مانند اتصالات T شکل که فقط جوش های ویترینی دارند.
9. آسیب پلاستیک چیست و چه ضرری دارد؟
پاسخ: آسیب پلاستیک شامل ناپایداری پلاستیک (تسلیم یا تغییر شکل قابل توجه پلاستیک) و شکستگی پلاستیک (شکستگی لبه یا شکستگی انعطاف پذیر) است. فرآیند به این صورت است که سازه جوش داده شده ابتدا تحت تأثیر بار تحت تغییر شکل الاستیک → تسلیم → تغییر شکل پلاستیک (ناپایداری پلاستیک) قرار می گیرد. ) ← ایجاد ترک های ریز یا حفره های ریز ← تشکیل ترک های ماکرو ← انبساط ناپایدار ← شکستگی.
در مقایسه با شکستگی شکننده، آسیب پلاستیک کمتر مضر است، به ویژه انواع زیر:
(1) تغییر شکل پلاستیک غیرقابل جبران پس از تسلیم رخ می دهد و باعث می شود سازه های جوش داده شده با اندازه های بالا از بین بروند.
(2) خرابی مخازن تحت فشار ساخته شده از مواد با چقرمگی بالا و کم استحکام توسط چقرمگی شکست مواد کنترل نمی شود، بلکه ناشی از شکست ناپایداری پلاستیک به دلیل استحکام ناکافی است.
نتیجه نهایی آسیب پلاستیک این است که سازه جوش داده شده از کار بیفتد یا یک حادثه فاجعه بار رخ دهد که بر تولید شرکت تأثیر می گذارد، باعث تلفات غیر ضروری می شود و به طور جدی بر توسعه اقتصاد ملی تأثیر می گذارد.
10. شکستگی شکننده چیست و چه ضرری دارد؟
پاسخ: شکستگی ترد معمولاً به شکستگی تفکیک شکافنده (شامل شکستگی شبه تفکیک) در امتداد یک صفحه کریستالی خاص و شکستگی مرز دانه (بین دانه ای) اطلاق می شود.
شکستگی شکستگی شکستگی است که از جدا شدن در امتداد یک صفحه کریستالوگرافی خاص در داخل کریستال ایجاد می شود. این یک شکستگی داخل دانه ای است. تحت شرایط خاصی مانند دمای پایین، نرخ کرنش بالا و غلظت تنش بالا، زمانی که تنش به مقدار معینی برسد، شکاف و شکست در مواد فلزی رخ می دهد.
مدل‌های زیادی برای ایجاد شکستگی‌های برش وجود دارد که بیشتر آنها به نظریه دررفتگی مربوط می‌شوند. عموماً اعتقاد بر این است که هنگامی که فرآیند تغییر شکل پلاستیک یک ماده به شدت مانع می شود، ماده نمی تواند با تغییر شکل، بلکه با جداسازی، خود را با تنش خارجی سازگار کند و در نتیجه ترک های شکافی ایجاد می شود.
آخال ها، رسوبات شکننده و سایر عیوب در فلزات نیز تأثیر مهمی در بروز ترک های شکاف دارند.
شکست شکننده عموماً زمانی اتفاق می‌افتد که تنش بیشتر از تنش مجاز طراحی سازه نباشد و تغییر شکل پلاستیک قابل توجهی نداشته باشد و بلافاصله به کل سازه گسترش یابد. ماهیت تخریب ناگهانی دارد و تشخیص و پیشگیری از قبل دشوار است، بنابراین اغلب باعث تلفات شخصی می شود. و خسارت هنگفت به اموال.
11. ترک های جوشکاری چه نقشی در شکست شکننده سازه ایفا می کنند؟
پاسخ: در بین تمام عیوب، ترک ها خطرناک ترین هستند. تحت تأثیر بار خارجی، مقدار کمی تغییر شکل پلاستیکی در نزدیکی قسمت جلوی ترک ایجاد می‌شود و در عین حال مقدار معینی جابجایی دهانه در نوک وجود خواهد داشت که باعث می‌شود ترک به آرامی ایجاد شود.
هنگامی که بار خارجی به یک مقدار بحرانی خاص افزایش می یابد، ترک با سرعت بالایی گسترش می یابد. در این زمان، اگر ترک در ناحیه تنش کششی بالا قرار گیرد، اغلب باعث شکستگی شکننده کل سازه می شود. اگر ترک در حال انبساط وارد منطقه ای با تنش کششی کم شود، شهرت انرژی کافی برای حفظ انبساط بیشتر ترک را دارد یا ترک وارد ماده ای با چقرمگی بهتر (یا همان ماده اما با دمای بالاتر و چقرمگی بیشتر) می شود و دریافت می کند. مقاومت بیشتر است و نمی تواند به گسترش ادامه دهد. در این زمان، خطر ترک بر این اساس کاهش می یابد.
12. دلیل اینکه سازه های جوشی مستعد شکستگی هستند چیست؟
پاسخ: دلایل شکستگی را اساساً می توان در سه جنبه خلاصه کرد:
(1) انسانیت ناکافی مواد
به خصوص در نوک شکاف، توانایی تغییر شکل میکروسکوپی مواد ضعیف است. شکست شکننده کم تنش عموماً در دماهای پایین تر اتفاق می افتد و با کاهش دما، چقرمگی مواد به شدت کاهش می یابد. علاوه بر این، با توسعه فولاد کم آلیاژ با استحکام بالا، شاخص استحکام همچنان افزایش می یابد، در حالی که انعطاف پذیری و چقرمگی کاهش یافته است. در بیشتر موارد، شکستگی شکننده از ناحیه جوش شروع می شود، بنابراین چقرمگی ناکافی جوش و ناحیه متاثر از گرما اغلب علت اصلی شکستگی شکننده کم تنش است.
(2) نقص هایی مانند ترک های میکرو وجود دارد
شکستگی همیشه از یک عیب شروع می شود و ترک ها خطرناک ترین عیب هستند. جوشکاری عامل اصلی ترک است. اگرچه اساساً می‌توان ترک‌ها را با توسعه فناوری جوش کنترل کرد، اما همچنان اجتناب کامل از ترک‌ها دشوار است.
(3) سطح استرس معین
طراحی نادرست و فرآیندهای تولید نامناسب از دلایل اصلی تنش پسماند جوشکاری هستند. بنابراین برای سازه های جوشی علاوه بر تنش کاری، تنش پسماند جوشکاری و تمرکز تنش و همچنین تنش اضافی ناشی از مونتاژ ضعیف نیز باید در نظر گرفته شود.
13. در طراحی سازه های جوشی چه عواملی باید مورد توجه قرار گیرد؟
پاسخ: عوامل اصلی که باید در نظر گرفته شود به شرح زیر است:
1) اتصال جوش داده شده باید تنش و سفتی کافی را برای اطمینان از عمر مفید کافی تضمین کند.
2) محیط کار و شرایط کاری اتصال جوش داده شده مانند دما، خوردگی، لرزش، خستگی و غیره را در نظر بگیرید.
3) برای قطعات ساختاری بزرگ، حجم کار پیش گرمایش قبل از جوشکاری و عملیات حرارتی پس از جوشکاری باید تا حد امکان کاهش یابد.
4) قطعات جوش داده شده دیگر نیازی به پردازش مکانیکی کمی ندارند یا نیاز دارند.
5) حجم کار جوشکاری را می توان به حداقل کاهش داد.
6) تغییر شکل و تنش ساختار جوش داده شده را به حداقل برسانید.
7) ساخت آسان و ایجاد شرایط کاری خوب برای ساخت و ساز.
8) استفاده از فناوری های جدید و جوشکاری مکانیزه و خودکار تا حد امکان برای بهبود بهره وری نیروی کار. 9) برای اطمینان از کیفیت اتصال، جوش ها به راحتی قابل بازرسی هستند.
14. لطفا شرایط اولیه برش گاز را توضیح دهید. آیا می توان از برش گاز شعله اکسیژن-استیلن برای مس استفاده کرد؟ چرا؟
پاسخ: شرایط اولیه گاز بری عبارتند از:
(1) نقطه اشتعال فلز باید کمتر از نقطه ذوب فلز باشد.
(2) نقطه ذوب اکسید فلز باید کمتر از نقطه ذوب خود فلز باشد.
(3) هنگامی که فلز در اکسیژن می سوزد، باید بتواند مقدار زیادی گرما را آزاد کند.
(4) هدایت حرارتی فلز باید کم باشد.
برش گاز شعله اکسیژن-استیلن را نمی توان روی مس قرمز استفاده کرد، زیرا اکسید مس (CuO) گرمای بسیار کمی تولید می کند و هدایت حرارتی آن بسیار خوب است (گرما را نمی توان در نزدیکی برش متمرکز کرد)، بنابراین برش گاز امکان پذیر نیست.
زمان ارسال: نوامبر-06-2023
